วันศุกร์ที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งออกห่าง

เรายิ่งเข้าใกล้.........เธอยิ่งออกห่าง

หากการเป็นแฟนกันมันทำให้เรามีความสุข
แต่มันดันสร้างความกดดัน และความทุกข์ให้กับเค้า
แล้วการเป็นแฟนกันมันจะมีประโยชน์อะไร


สุดท้ายเราก็ต้องมานั่งทุกข์เอง
ทางออกทางเดียวก็คงต้อง...ยอม

ยอมเป็นเพื่อนเธอไปเพื่อให้เธอได้มีความสุขมั่ง ได้ผ่อนคลายมั่ง
ที่ผ่านมาเราเห็นแก่ตัวมามากพอแล้ว

เราเองต่างหากที่ต้องมาเป็นฝ่ายนั่งเศร้า นั่งทุกข์
ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะเศร้าไปเพื่ออะไร
มันคงเป็นเพียงการเรียกร้องที่ไม่มีทางเป็นผล....

เหมือนว่าเรากำลังพยายาม ทำอะไรหลายๆอย่าง
ที่มันไม่มีประโยชน์... การปรับตัวมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย ของแบบนี้มันคงต้องใช้เวลา

เราก็รู้อยู่แล้วนะว่ามันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปได้แล้วหรอก...
ขืนเราเรียกร้องมากไปกว่านี้ เธออาจต้องฝืนทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อเราก็ได้
เราไม่ต้องการสิ่งเหล่านั้นนี่ เราต้องการเพียงความบริสุทธิ์ใจ สิ่งที่เธออยากทำจริงๆ

เพราะฉะนั้น เราจะพยายามนะ พยายามหยุดเรียกร้องอะไรที่มันฝืนความรู้สึกเธอเสียที
เราว่าถ้าเธออยากจะให้อยากจะทำอะไรเธอก็จะทำเองแหละไม่ต้องให้เรามาเรียกร้องงี่เง่าเสียขนาดนี้

เราไม่อยากให้เธอฝืนทำอะไรเพื่อเราหรอกนะ เราอยากให้เธอทำทุกอย่างออกมาจากใจ 
บางเวลาที่เราเรียกร้องอะไรออกไป ก็อย่าสนใจเลยนะ 
อย่าฝืนความรู้สึกตัวเองตามคำเรียกร้องงี่เง่าของเราเลยนะ

ถึงยังไง เราก็ยังรู้สึกดีๆกับเธอเสมอนะ เราก็ยังรอเธอเสมอ

อื้มมมม ก็แค่มาระบาย อย่าใส่ใจอะไรมาก  เราได้ระบายแล้วมันรู้สึกดีขึ้น

บ๊ายบายยย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น